Antoni Kroh otrzymał nagrodę w kategorii publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności”. Wyróżniony został za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem ostatniej książki „Wesołego Alleluja, Polsko Ludowa, czyli o pogmatwanych dziejach chłopskiej kultury plastycznej na ziemiach polskich” (Iskry 2014), w której „z humorem i czułością kreśli sylwetki swoich ukochanych twórców, ale przypomina też o propagandowym uwikłaniu >>sztuki ludowej<<”. Zdaniem jury, Antoni Kroh „jest najbardziej elokwentnym i wiarygodnym kronikarzem tego odchodzącego świata. Potrafi ze swej gawędy stworzyć przypowieść o najczystszych źródłach kultury ludowej, tym samym przedłużając jej życie”.
Antoni Kroh etnograf, publicysta, tłumacz. Był pracownikiem Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem i Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu, kuratorem wielu wystaw (m.in. „Łemkowie”, „Duchy epoki”, „Spisz”) i współorganizatorem konkursów sztuki ludowej. Autor m.in. tomu gawęd o powojennym Podhalu „Sklep Potrzeb Kulturalnych” (1999, wyd. III uzupełnione – 2013), opowieści „O Szwejku i o nas” (2002), popularnej monografii „Tatry i Podhale” (2002), przewodnika „Praga” (2007) i wspomnień rodzinnych „Starorzecza” (2010). Tłumacz z języków czeskiego i słowackiego, autor nowego przekładu powieści Jaroslava Haška „Losy dobrego żołnierza Szwejka czasu wojny światowej” (2010, wyd. drugie – 2015). Jego ostatnia książka „Wesołego Alleluja, Polsko Ludowa” (2014) to znów tom gawęd, w których autor wraca do lat 70. i 80. ubiegłego wieku i niespotykanego wcześniej boomu na twórczość artystów ludowych. Kroh barwnie, z humorem, ale i domieszką goryczy opisuje sylwetki twórców, mecenasów, kolekcjonerów i pasjonatów twórczości ludowej, starając się jak najbardziej wszechstronnie przedstawić „fenomen, jakim było powszechne zainteresowanie, kupowanie i promowanie prac malarzy, rzeźbiarzy i rzemieślników chłopskich”.
