Henryka Krzywonos-Strycharska
W kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących „polski kształt dialogu Kościoła i świata” w 2010 r. wyróżniona została Henryka Krzywonos-Strycharska (ur. 1953); nagrodę przyznano jej za stworzenie rodziny zastępczej i założenie rodzinnego domu dziecka w Gdańsku. „Henryka Krzywonos-Strycharska całym swoim życiem odpowiada na wezwanie: >>jeden drugiego ciężary noście<<”, napisali w uzasadnieniu jurorzy. „Zaczęło się od >>Solidarności<<, lecz najwspanialszym dokonaniem Laureatki jest spełniona macierzyńska miłość i ciężka praca na rzecz przybranych dzieci – owoc najgłębszej solidarności (pisanej małą literą)”.
Henryka Krzywonos to jedna z legend Sierpnia`80. Pod koniec lat 70. zaczęła pracować jako maszynistka tramwajowa w Gdańsku i to od jej słynnego „Ten tramwaj dalej nie pojedzie” zaczął się 15 sierpnia protest komunikacji miejskiej w Trójmieście. Była wśród kobiet, które podtrzymały strajk w Stoczni im. Lenina i przyczyniły się do powstania Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Jej podpis widnieje pod Porozumieniami Sierpniowymi. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizowała pomoc dla rodzin internowanych, drukowała i kolportowała bibułę. Pobita przez SB, poroniła pierwsza ciążę. Musiała uciekać z Gdańska i ukrywać się pod zmienionym nazwiskiem. W 1987 r. lekarze wykryli u niej nowotwór – guz wielkości niemowlęcej główki. Skomplikowana operacja uratowała jej życie.
W Brześciu Gdańskim poznała przyszłego męża, Krzysztofa Strycharskiego. Ponieważ nie mogli mieć własnych dzieci, podjęli decyzję, że otworzą swój dom dla innych, które los pozbawił rodziców. Przez następnych kilka lat przyjęli ich dwanaścioro (w tym sześcioro rodzeństwa). Aby utrzymać coraz liczniejszą rodzinę, w 1994 r. stworzyli rodzinny dom dziecka. Dziś ich dzieci są już samodzielne, a jedna z córek prowadzi podobny dom.
W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2009 r. Kongres Kobiet Polskich ogłosił Polką Dwudziestolecia.
