Kapituła

Kapitułę tworzy jury w składzie: ks. Adam Boniecki (przewodniczący), Łukasz Tischner (sekretarz), Wojciech Bonowicz, Paweł Dangel, Witold Dudziński, Jacek Karnowski, Dominika Kozłowska, Piotr Maria Śliwicki, Władysław Stróżewski, Karolina Wigura i Henryk Woźniakowski

Kapituła wyłania laureatów w obu kategoriach.

Ks. ADAM BONIECKI

Urodził się w 1934 r. Duszpasterz i dziennikarz, członek Zgromadzenia Księży Marianów (w latach 90. jego przełożony generalny).
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1960 r. W latach 1961-1964 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był m.in. duszpasterzem akademickim w kościele św. Anny w Krakowie. Od 1964 r. związany z „Tygodnikiem Powszechnym”. W 1979 r. na życzenie Jana Pawła II został redaktorem naczelnym polskiego wydania „L’Osservatore Romano” i pełnił tę funkcję do 1991 r. Po powrocie do „Tygodnika Powszechnego” został asystentem kościelnym pisma, a po śmierci Jerzego Turowicza (1999) – jego redaktorem naczelnym. Laureat Nagrody im. Dariusza Fikusa za rok 2008 w kategorii „wydawca”. Autor licznych artykułów i książek, m.in. „Kalendarium życia Karola Wojtyły”, trzech tomów „Notesu rzymskiego” i rozmów o encyklikach „Zrozumieć papieża” (wraz z Katarzyną Kolendą-Zaleską). Od 2001 r. jest przewodniczącym kapituły Nagrody Znaku i Hestii im. ks. prof. Józefa Tischnera.

ŁUKASZ TISCHNER

Urodził się w 1968 r., historyk literatury, publicysta. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, tam też się doktoryzował i pracuje jako adiunkt na Wydziale Polonistyki. Od lat 90. redaktor miesięcznika „Znak” (przez kilka lat – sekretarz redakcji). Autor książki „Sekrety manichejskich trucizn. Miłosz wobec zła”. Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym” jako dziennikarz specjalizujący się w muzyce jazzowej. Bratanek ks. Tischnera. Od 2001 r. sekretarz kapituły Nagrody Znaku i Hestii im. ks. prof. Józefa Tischnera.

Wojciech Bonowicz

WOJCIECH BONOWICZ

Urodzony w 1967 r. Poeta i publicysta stale współpracujący z „Tygodnikiem Powszechnym” i miesięcznikiem „Znak”.

Opublikował kilka tomów poetyckich, m.in. „Wybór większości” (1995; Nagroda im. K. K. Baczyńskiego), „Pełne morze” (2006; Nagroda Literacka Gdynia), „Echa” (2013), „Druga ręka” (2017; oba tomy miały nominacje do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Nagrody Nike) oraz „Wiersze wybrane” (2020). Autor książek „Tischner. Biografia” (2001; 2020), „Kapelusz na wodzie. Gawędy o księdzu Tischnerze” (2010; 2022), „Sto lat. Książka życzeń” (2018), „Dziennik końca świata” (2019), licznych książek-wywiadów (m.in. z Janiną Ochojską, ks. Michałem Hellerem i Wojciechem Waglewskim), a także książek dla dzieci: „Bajki Misia Fisia” (2012) i „Misiu Fisiu ma dobry dzień, dobry dzień” (2015).

Pracuje jako redaktor w Społecznym Instytucie Wydawniczym Znak i jako archiwista w Instytucie Myśli Józefa Tischnera. Redaktor strony internetowej Tischner.pl oraz wielu książek ks. Józefa Tischnera, członek komitetu naukowego jego „Dzieł zebranych”, przez kilkanaście lat sekretarz Rady Programowej Dni Tischnerowskich. Od 1987 r. działa w ruchu „Wiara i Światło” skupionym wokół osób z niepełnosprawnością intelektualną. Laureat Medalu Brata Alberta. Za działalność społeczną i wydawniczą odznaczony w 2012 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi.

PAWEŁ DANGEL

Urodzony w 1955 r. reżyser teatralny, menedżer branży ubezpieczeniowej, były prezes zarządu polskich spółek grupy Allianz, były dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie.

W latach 1980–1984 pracował jako reżyser w teatrach Wybrzeże w Gdańsku, Rozmaitości w Warszawie i Nowym w Warszawie. Reżyserował m.in. przedstawienia oparte na dziełach Michaiła Bułhakowa. W połowie lat 80. wyemigrował do Londynu. Pracował w polonijnych teatrach i w szkołach teatralnych, a także w stacjach radiowych. Odbył kursy z zakresu ubezpieczeń, finansów i zarządzania. Zawodowo związany z branżą ubezpieczeniową, zatrudniony na różnych stanowiskach w brytyjskich towarzystwach ubezpieczeniowych. Od 1994 do 1997 był wiceprezesem zarządu i dyrektorem w polskim oddziale Nationale-Nederlanden. W 1997 został prezesem zarządu towarzystw ubezpieczeniowych Allianz Polska i Allianz Życie Polska. W grudniu 2012 zadeklarował odejście z funkcji prezesa. Od 1999 członek rady nadzorczej Banku Pekao, został też przewodniczącym rady nadzorczej PTE Allianz Polska i wiceprezesem zarządu organizacji pracodawców przy Konfederacji Lewiatan.

W październiku 2017 objął kierownictwo Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie jako dyrektor naczelny i artystyczny tej instytucji. Od 2020 r. ma stanowisko zastępcy dyrektora ds. artystycznych i już nie kieruje teatrem.

W styczniu 2020 r. wszedł do rady dyrektorów Thomson Reuters Founders Share Company.

W 2015 r. wydał w Znaku książkę „Zawsze wzwyż, nigdy w dół”.

WITOLD DUDZIŃSKI

Urodzony w 1970 roku w Poznaniu, w 1997 roku uzyskał dyplom lekarza medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego. W latach 2000-2005 w Ortopedyczno-Rehabilitacyjnym Szpitalu Klinicznym im Wiktora Degi w Poznaniu odbył kurs specjalizacyjny z zakresu rehabilitacji medycznej. Równolegle odbył studia podyplomowe z zakresu zarzadzania jakością w służbie zdrowia.  Ukończył studia podyplomowe w Międzynarodowym Instytucie McKenziego z zakresu mechanicznej diagnostyki i leczenia bólów kręgosłupa. W roku 2006 obronił  pracę doktorską na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, uzyskując stopień doktora nauk medycznych. Ma na swoim koncie szereg prac naukowych z rehabilitacji, ortopedii i medycyny sportowej. Autor nowoczesnej metody oceny stanu funkcjonalnego człowieka (OFC – Ocena Funkcjonalna Chorych).

Jest jednym z założycieli – a obecnie również prezesem zarządu – Rehasport Clinic w Poznaniu, powstałej w 2004 roku. Jest to nowoczesna klinika medyczna specjalizująca się w zakresie ortopedii, diagnostyki obrazowej, rehabilitacji i sportu, dysponująca ponad 50 licencjonowanymi ośrodkami rehabilitacyjnymi i dwoma oddziałami regionalnymi w Gdańsku i Koninie. W 2012 roku założył Fundację Rehasport Clinic, której celem jest niesienie pomocy chorym, fundowanie stypendiów naukowych i sportowych, a także finansowanie badań naukowych.

Jego drugą pasją jest żeglarstwo. Jako sternik żeglował na łódkach klasy Cadet i 470. Zdobywał Puchary Polski oraz medale mistrzostw Polski i świata w żeglarstwie i windsurfingu. Od 2004 roku jest lekarzem kadry olimpijskiej Polskiego Związku Żeglarskiego i współautorem czterech medali olimpijskich.

JACEK KARNOWSKI

Urodzony  w 1963 roku w Gdańsku, od dzieciństwa mieszkaniec Sopotu. Doktor nauk ekonomicznych Uniwersytetu Gdańskiego. Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej. Absolwent Studium Podyplomowego Prawa Samorządowego na Uniwersytecie Gdańskim oraz Studium Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego i Central Connecticut State University.

Od 1990 radny i wiceprezydent Sopotu, a od 1998 roku prezydent Sopotu. W latach 1990-98 radny Sejmiku Województwa Gdańskiego. Od 2007 do 2011 roku wiceprezes Związku Miast Polskich i delegat do Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych przy Radzie Europy, obecnie członek zarządu Związku Miast Polskich i współprzewodniczący Zespołu ds. Ustrojowych Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Laureat m.in. Nagrody im. Grzegorza Palki, nazywanej samorządowym „Oskarem” oraz trzykrotny lider rankingu prezydentów miast N15 tygodnika „Newsweek”.

Członek nadzwyczajny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, ratownik i założyciel sopockiego WOPR, sternik jachtowy i motorowodny, instruktor narciarski.

DOMINIKA KOZŁOWSKA

(ur. 1978 w Krakowie) – prezeska Społecznego Instytutu Wydawniczego Znak, redaktorka naczelna miesięcznika „Znak”, eseistka, publicystka i działaczka społeczna. Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Członkini m.in. Kolegium Historyczno-Programowego Europejskiego Centrum Solidarności, Rady ds. Równego Traktowania powołanej przez prezydenta Krakowa, Rady Stowarzyszenia Kongres Kobiet. Absolwentka International School for Holocaust Studies w Yad Vashem.

WŁADYSŁAW STRÓŻEWSKI

Urodził się w 1933 r. Filozof, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczeń Stefana Swieżawskiego, Mieczysława Alberta Krąpca, Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. Od połowy lat 50. jeden z najbliższych przyjaciół ks. Tischnera. W 1957 r. rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Równocześnie związany był z miesięcznikiem „Znak” (do dziś jest członkiem jego zespołu). Redaktor naczelny „Kwartalnika Filozoficznego”. Swoje zainteresowania naukowe dzieli pomiędzy ontologię i estetykę, uprawiając obie te dyscypliny w sposób łączący wrażliwość fenomenologa z przywiązaniem do tradycji filozofii klasycznej. Odważnie przypomina, że kultura pozbawiona metafizycznych źródeł skazana jest na obumarcie. Autor licznych rozpraw filozoficznych, ale też esejów i artykułów popularyzatorskich. W 2003 r. Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa. W 2005 otrzymał Nagrodę Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera za całokształt twórczości.

PIOTR ŚLIWICKI

Urodził się w 1962 roku. Absolwent Politechniki Gdańskiej i Uniwersytetu Gdańskiego. Był też słuchaczem Uniwersytetu w Ratyzbonie. Kieruje sopocką grupą towarzystw ubezpieczeniowych Ergo Hestia od początku jej istnienia. Jej główny filar, powstałe w 1991 roku Sopockie Towarzystwo Ubezpieczeń Ergo Hestia SA, zajmuje obecnie drugie miejsce w ubezpieczeniach majątkowych w Polsce i jest zarazem największą firmą spośród towarzystw ubezpieczeniowych powstałych w warunkach gospodarki wolnorynkowej w Polsce.

Piotr Śliwicki zainicjował szereg autorskich projektów z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu. Współtworzył zręby współczesnego polskiego rynku ubezpieczeniowego. Za zbudowanie Grupy Ergo Hestia został w 2000 roku wyróżniony tytułem „Człowieka ubezpieczeń dziesięciolecia”, a w 2004 roku uznany za „Najlepszego prezesa firmy ubezpieczeniowej III RP”. Jako jedyny Polak Piotr Śliwicki został zaproszony do elitarnego Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowej Konwencji Ubezpieczycieli i Reasekuratorów w Monte Carlo, będącego najważniejszym forum branży ubezpieczeniowo-reasekuracyjnej na świecie. Należy również do International Insurance Society z siedzibą w Nowym Jorku. Od 2007 roku zasiada w zarządzie Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej. Przewodniczy Radzie Dobrych Praktyk Polskiej Izby Ubezpieczeń.

W 2004 roku powołał Fundację Grupy Ergo Hestia na rzecz integracji zawodowej osób niepełnosprawnych Integralia. W ramach mecenatu artystycznego, wspierając uzdolnionych młodych twórców, Ergo Hestia od kilku lat prowadzi międzynarodowy konkurs „Artystyczna Podróż Hestii” dla studentów sztuk pięknych. Do najważniejszych działań prospołecznych sopockiej Grupy należy również powołanie w 2001 roku i udział w organizacji Nagrody Znaku i Hestii im. księdza Józefa Tischnera.

KAROLINA WIGURA

(ur. 1980) jest socjolożką, adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studiowała także filozofię i nauki polityczne na UW oraz na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Jest członkinią redakcji „Kultury Liberalnej”, publikuje artykuły i wywiady w różnych czasopismach. Laureatka nagrody Grand Press za wywiad z Jürgenem Habermasem pt. „Europę ogarnia śmiertelny bezwład”. W 2011 ukazała się jej książka „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki”, za którą otrzymała Nagrodę Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera, oraz e-book pod jej redakcją (wspólnie z Geoffrey’em Karabinem) „Forgiveness: Promise, Possibility and Failure”.

HENRYK WOŹNIAKOWSKI

Urodził się w 1949 r., filozof, publicysta, tłumacz. Ukończył filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 70. pracował jako redaktor w Wydawnictwie Literackim. Od 1977 r. związany z miesięcznikiem „Znak”, najpierw jako sekretarz redakcji, a od połowy lat 80. jako zastępca redaktora naczelnego. W latach 1989-1990 pełnił różne funkcje w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, m.in. był dyrektorem generalnym w Urzędzie Rady Ministrów. Autor licznych publikacji poświęconych filozofii polityki, historii idei oraz relacjom Kościoła i państwa. Tłumacz m.in. dzieł Petera L. Bergera, Witolda Gombrowicza i Josego Ortegi y Gasseta. Od 1992 r. prezes Społecznego Instytutu Wydawniczego Znak.