Piotr Sikora
Laureat Nagrody Znaku i Hestii im. ks. J. Tischnera w 2011 roku w kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości”, dr Piotr Sikora, wyróżniony został za książkę „Logos niepojęty”, „w której pokazuje, jak twórczo i odważnie łączyć różne nurty filozofii, a także filozofię z teologią. Jego książka przypomina, że sprzymierzeńcem mądrości jest >>uczona niewiedza<<”,
Piotr Sikora (ur. 1971 r.) ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i teologię na Papieskiej Akademii Teologicznej. W 2002 roku obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 2002-2009 był pracownikiem Międzywydziałowego Instytutu Ekumenii i Dialogu Papieskiej Akademii Teologicznej; wykładał na tej uczelni teologię fundamentalną. Od października 2009 jest adiunktem w Katedrze Filozofii Religii i Dialogu Międzyreligijnego Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie, gdzie wykłada filozofię religii. Od 2010 roku współpracuje z The Elijah Interfaith Institute z siedzibą w Jerozolimie. W ramach tej współpracy moderuje projekt międzyreligijnych studiów nad mistyką i duchowością. Jest członkiem Krakowskiej Grupy Medytacji Chrześcijańskiej związanej z Ośrodkiem Medytacji Chrześcijańskiej przy klasztorze Benedyktynów w Lubiniu.
Piotr Sikora od wielu lat jest także aktywnym publicystą. Jego eseje, szkice i recenzje ukazywały się m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi” i „Znaku”. W 2010 roku nakładem wydawnictwa Universitas opublikował książkę „Logos niepojęty. Teza: >>Jezus Chrystus jako pełnia objawienia<< w perspektywie teologii apofatycznej. Analiza filozoficzna”. Wspomnianą w tytule tezę autor zestawia z pojawiającymi się w teologii chrześcijańskiej od samego początku intuicjami apofatycznymi, nie pozwalającymi „uznać jakiegokolwiek uwarunkowanego, skończonego elementu rzeczywistości za adekwatny wyraz Absolutu”. Autor analizuje myśl największych przedstawicieli chrześcijańskiej tradycji apofatycznej, „by na tak zarysowanym tle dokonać syntetycznego ujęcia, konfrontując pomysły dawnych mistrzów z argumentami i konkluzjami formułowanymi we współczesnej filozofii”.
