Laureat Nagrody Znaku i Hestii im. ks. J. Tischnera w kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości”, prof. Jerzy Szacki, wyróżniony został za całokształt twórczości, „w której łączy najwyższe standardy rzetelności naukowej z wrażliwością na los konkretnego człowieka poddanego naciskowi procesów historyczno-społecznych. Jerzy Szacki zaskakuje niezaspokojoną ciekawością, która każe mu wciąż poszerzać i rewidować zdobytą już wiedzę”.
Jerzy Szacki (ur. 1929) jest socjologiem i historykiem myśli społecznej, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. To jeden z najwybitniejszych przedstawicieli warszawskiej szkoły historii idei. Przez ponad 30 lat kierował Zakładem Historii Myśli Społecznej w Instytucie Socjologii UW, a w latach 1981-1983 był dziekanem Wydziału Filozofii i Socjologii tej uczelni. Wykładał też w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie oraz na uniwersytetach zagranicznych. W latach 1974–1991 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Polish Sociological Bulletin”. Jest autorem licznych książek i opracowań, m.in. „Tradycja”, „Spotkania z utopią”, „Historia myśli socjologicznej”, „Znaniecki”, „Dylematy historiografii idei” i „Liberalizm po komunizmie”.
W latach 70. prof. Szacki związał się ze środowiskiem nastawionym opozycyjnie do ówczesnej władzy. W 1978 roku uczestniczył w konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”, gdzie spotykała się inteligencja partyjna i bezpartyjna. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego wystąpił z PZPR. W 1991 był jednym z założycieli ugrupowania Solidarność Pracy.
Wraz z matką, Barbarą Szacką, odznaczony został medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Za książkę „Historia myśli socjologicznej” otrzymał w 2003 roku Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w kategorii nauk humanistycznych i społecznych.
