Karol Modzelewski wyróżniony za książkę „Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca”, w której ze swadą i zrozumieniem dla rozmaitości ludzkich losów interpretuje dzieje ostatniego półwiecza historii Polski. Karol Modzelewski imponuje niezależnością sądu, powściągliwością w ferowaniu jednoznacznych wyroków i przyjęciem współodpowiedzialności za „wolność bez braterstwa”.
Karol Modzelewski jest historykiem specjalizującym się w mediewistyce, związanym z Uniwersytetem Warszawskim. Tam rozpoczynał karierę naukową, która jednak została przerwana w 1964 roku, kiedy usunięto go z uczelni, a następnie skazano na 3,5 roku więzienia. Powodem represji było zaangażowanie w działalność dysydencką, a zwłaszcza opublikowanie wraz z Jackiem Kuroniem „Listu otwartego do partii”. Był jednym z głównych bohaterów wydarzeń marca 1968. Działał w KOR, a następnie współtworzył NSZZ „Solidarność” od momentu powstania związku. Jest autorem prac historycznych, m.in. „Chłopi w społeczeństwie polskim”, „Barbarzyńska Europa”. W ubiegłym roku opublikował tom wspomnień „Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca”.
Henryk Woźniakowski – członek jury nagrody
Ta książka jest wspaniałym bildungsroman. Jest opowieścią o dojrzewaniu, o wchodzeniu w świat kultury, o kształtowaniu świadomości ideowej, o napięciach, które towarzyszyły autorowi rozdartemu pomiędzy powołaniem intelektualnym a powołaniem społecznym i politycznym, za które przyszło mu zapłacić naprawdę wysoką cenę. Ale zarazem ta książka jest znakomitą lekcją historii, widzianej przez człowieka będącego z jednej strony uczestnikiem tej historii, a z drugiej niezwykle bystrym i rozumiejącym ją obserwatorem. Powiedziałbym, że wyznania poobijanego jeźdźca – przy wszystkich różnicach i przy zachowaniu wszystkich proporcji – dostarczają nie mniej materiału do refleksji niż „Wyznania” św. Augustyna czy Jean Jacquesa Rousseau.
