Karolina Wigura
W kategorii publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności” nagrodzona została Karolina Wigura za książkę „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki”. Jurorzy zwrócili uwagę, że książka ta, poświęcona aktom pojednania między narodami podejmowanym w cieniu totalitarnej przeszłości, „imponuje wszechstronnością opisu, w którym polityka spotyka się z filozofią i teologią, a dociekliwość naukowa sprzymierza się z temperamentem publicystki”.
Karolina Wigura (ur. 1980) jest socjolożką, adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studiowała także filozofię i nauki polityczne na UW oraz na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Jest członkinią redakcji „Kultury Liberalnej”, publikuje artykuły i wywiady w różnych czasopismach. Laureatka nagrody Grand Press za wywiad z Jürgenem Habermasem pt. „Europę ogarnia śmiertelny bezwład”. W 2011 ukazała się jej książka „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki” oraz e-book pod jej redakcją (wspólnie z Geoffrey’em Karabinem) „Forgiveness: Promise, Possibility and Failure”.
Książka „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki” (Wydawnictwo Naukowe Scholar, Gdańsk-Warszawa 2011) dotyczy problemów związanych z przebaczeniem i pojednaniem, przede wszystkim w sferze publicznej. Główną osią książki są wątki związane z przebaczeniem lub nieprzebaczeniem zbrodni z okresu II wojny światowej. Wyjątkowość tych zbrodni, a także przemiany, jakie nastąpiły w Europie po 1945 roku, sprawiły, że przebaczenie stało się częścią języka polityki. Autorka nie ogranicza się jednak tylko do przykładów europejskich, odwołuje się np. do doświadczeń Komisji Pojednania utworzonej w RPA po 1994 roku. Jak pisze Paweł Śpiewak, „uważnie analizuje polityczne rytuały pokuty i zarazem z wielką finezją interpretuje filozoficzną myśl, jaka aktom pokuty towarzyszy. Dowodzi, że przebaczanie i pojednanie to życie, ich odmowa to klęska”.
