Władysław Stróżewski
W kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego, stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości” nagrodę otrzymał Władysław Stróżewski za całokształt twórczości.
Wyróżniony za całokształt twórczości, z której przebija blask dobra, prawdy i piękna. Władysław Stróżewski odważnie przypomina, że kultura pozbawiona metafizycznych źródeł skazana jest na obumarcie. W swych licznych pracach głosi pochwałę rozumu, który zdolny jest oprzeć się przemocy zła, kłamstwa i brzydoty. Władysław Stróżewski przywraca właściwy – renesansowy – sens słowu humanista.
Prof. Władysław Stróżewski, filozof, humanista, uczeń prof. Stefana Swieżawskiego, prof. Mieczysława Alberta Krąpca, prof. Izydory Dąmbskiej, którego najważniejszym mistrzem pozostaje jednak prof. Roman Ingarden. Profesor urodził się 8 czerwca 1933 w Krotoszynie (Wielkopolska). Magisterium, a następnie doktorat z filozofii uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Z Krakowem, a także z Uniwersytetem Jagiellońskim związany jest od 1957 roku. Działalność naukową rozpoczął w ówczesnej Katedrze Historii Filozofii. W latach 1984-1987 był dyrektorem Instytutu Filozofii, a w latach 1987-1993 pełnił funkcję dziekana, najpierw Wydziału Filozoficzno-Historycznego, a później – Filozoficznego. Równocześnie prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a także w Akademiach Muzycznych w Krakowie, Warszawie, Gdańsku i Katowicach. Obecnie kieruje Zakładem Ontologii w Instytucie Filozofii UJ. Muzyczne pasje Profesora przyczyniły się do zainicjowania i zorganizowania Uniwersyteckich Koncertów. Przez wiele lat brał czynny udział w seminariach odbywających pod auspicjami Jana Pawła II w Castel Gandolfo. Od wielu lat jest przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, przewodniczącym Komitetu Olimpiad Filozoficznych, a także redaktorem naczelnym „Kwartalnika Filozoficznego”. Jest członkiem zespołu redakcyjnego miesięcznika „Znak”, z którym związany jest od niemal półwiecza.